Zaczarowana szkatułka

 

Na skraju świerkowego lasu, gdzie rósł też jeden buk, zamieszkiwało dwoje biednych Cyganów wraz z synkiem Bachtalo. W dniu narodzin chłopca Matuja, duch buku, podarował mu małą szkatułkę z bukowego drzewa.

Minęły lata i pewnego dnia Bachtalo zdecydował się wyruszyć w świat w poszukiwaniu szczęścia.

Przybył na dwór Króla Lasów:

- Temu, kto uczyni coś, czego świat jeszcze nie widział, dam za żonę moją córkę!-

 

Lecz Bachtalo uwięziony był w ciemnej jamie pod korzeniami dębu. I właśnie tam objawił mu się Matuja: - Nie trap się, poślubisz bowiem córkę króla. Weź pukiel moich włosów: część przyczep do szkatułki, a resztę do bukowego patyczka. Przesuwaj patyczek po włosach, które przytwierdziłeś do szkatułki  cóż za słodka muzyka!

 

Lochy otwarły się.

- Patrz, królu, i słuchaj! Oto rzecz, o której świat nigdy nie słyszał i której nigdy nie widział!

 

Bachtalo zaczął grać tak smutną melodię, że aż król zapłakał. Następnie zagrał piosenkę wesołą i świat się uśmiechnął.

Bachtalo poślubił księżniczkę, a Król Lasów od tamtego czasu słucha tylko melodii z zaczarowanej szkatułki. I taka jest właśnie historia skrzypiec.

 

 

La scatolina incantata

 

 

Al confine di un’abetaia con un faggeto vivevano due poveri zingari col loro bambino Bachtalo. Alla sua nascita, Matuja, l’anima di un faggio, gli regalò una piccola scatolina di legno di faggio.

Passarono gli anni e B. decise di andare per il mondo in cerca di fortuna.

Arrivò alla corte del Re dei Boschi:- Chi sarà in grado di fare qualcosa che il mondo non ha ancora visto, sposerà mia figlia! –

Ma B. fu rinchiuso in una buia fossa sotto le radici di una quercia.

Proprio lì apparve Matuja:-Non affliggerti, sposerai la figlia del re. Prendi una ciocca dei miei capelli e attaccala alla scatolina e la parte restante ad un bastoncino di faggio; adesso passa li bastoncino sui capelli che hai fissato alla scatola-

Che dolci note!

La prigione si aprì.

Guarda oh Re e ascolta! Ecco una cosa che il mondo non ha mai udito e mai visto!-

B. iniziò una triste melodia e il re si mise a piangere, poi suonò un’allegra canzone e il mondo sorrise.

B. sposò la principessa e da allora il Re dei Boschi ascolta solo la musica della scatolina incantata. Così venne al mondo il violino.